Aan het eind van de vorige eeuw verhuisde ik van Nederland naar Italië. En ik woon er nog steeds.

,,Geluksvogel’’, zeggen ze dan. En ze denken aan vakantie, zon, zee, een terrasje, relax, schilderachtige oude steden, lekker eten, een wijntje. Ze denken aan hun Italië.

Mijn Italië lijkt een aantal weken per jaar op hun Italië, het Italië van de vakantiekiekjes, en ik kies mijn plekjes met zorg. Voor de rest van het jaar is mijn Italië het land waar ik woon en mijn belasting betaal, het land waar ik werk, snel een espresso neem in de bar want anders ben ik te laat, het land waar alles na 23 jaar gewoon begint te worden maar niets ooit echt gewoon zal zijn.

Mijn naam is Ron Roelandt, ik kom uit Axel maar woon sinds 1997 in Italië. Sinds een jaar of tien maak ik serieus foto’s.

Ik laat U hier graag mijn Italië zien, la mia Italia. En ja, ik ben een geluksvogel.

Nog iets over mijn de foto’s...

Vaak probeer ik met mijn foto’s van de kijker een toeschouwer te maken. Een toeschouwer, dichterbij als simplweg een kijker, en meer betrokken. Ik doe dat door zoveel mogelijk een frontaal gezichtspunt te zoeken. De scene belandt daardoor als het ware op een podium, als in een theater. En U, het hooggeëerd publiek, heeft alle mogelijkheden om de scene tot in de details op te nemen zonder het totaalbeeld uit het oog te verliezen.

Wat ik naast de foto’s op zich belangrijk vind, is de manier waarop je ze laat zien. Vaak hangen exposities (ook de grote) of bijvoorbeeld portfolio’s als los zand aan elkaar, waardoor ze veel van hun kracht verliezen. Jammer is dat. Een toeschouwer die iets van een rode lijn kan volgen in het getoonde, of een verhaallijn, zal meer genieten, zowel van het geheel als van de individuele ten toon gestelde “werken”. Daarom heb ik Ellen gevraagd een vaste volgorde in mijn expositie aan te houden. Elke foto heeft namelijk een (meer of minder duidelijke) link met de voorafgaande. Dat kan een bankje zijn, muziek, beweging, leeftijd, of vleugels die later weer symbool staan voor een reis, enzovoorts.

Ik wens U veel kijkplezier.

En Ellen, bedankt dat ik een maandje mag exposeren op jouw mooie Photophilia.

Voor meer plaatjes en ook praatjes verwijs ik graag naar mijn blog: Ron de tijd.

http://rondetijd.blogspot.com

+++

At the end of the last century I moved from the Netherlands to Italy. And I still live there.

"Lucky duck," they say. And they think of vacation, sun, sea, a terrace, relax, picturesque old towns, good food, a glass of wine. They think of their Italy.

My Italy looks a few weeks a year like their Italy, the Italy of the holiday snapshots, and I choose my places with care. For the rest of the year, my Italy is the country where I live and pay my taxes, the country where I work, quickly take an espresso in the bar because otherwise I'm late, the country where everything starts to become normal after 23 years but nothing will ever really be normal.

My name is Ron Roelandt, I am from Axel in Holland but I live in Italy since 1997. About 10 years ago I started seriously taking pictures. I would like to show you my Italy, la mia Italia. And yes, I am a lucky duck.

Something about my photos ...

I often try to turn the viewer into a spectator with my photos. A spectator is nearer as simply a viewer, and more involved. I do that by looking as much as possible for a frontal point of view. As a result, the scene kind of ends up on a stage, as in a theater. And you, the highly honored audience, have every opportunity to record the scene in detail without losing sight of the overall picture.

What I find important in addition to the photos is the way you show them. Exhibitions (including the large ones) or, for example, portfolios are often completely disjointed, which make them loose a lot of their beauty. That's a shame. A spectator who can follow something of a red line in the shown, or a storyline, will enjoy more. That's why I asked Ellen to keep a fixed order in my exhibition. Every photo has a (more or less clear) link with the previous one. That can be a bench, music, movement, age, or wings that later symbolize a journey, and so on.

I wish you lots of viewing pleasure. And Ellen, thank you for letting me exhibit for a month at your beautiful Photophilia.

+++

Alla fine del secolo scorso mi sono trasferito dai Paesi Bassi all'Italia. E vivo ancora lì.

"Sei nato con la camicia", mi dicono. E pensano alle vacanze, sole, mare, terrazza, relax, pittoresche città, buon cibo, un bicchiere di vino. Pensano alla loro Italia.

Per qualche settimana all’anno la mia Italia assomiglia alla loro Italia, l'Italia degli scatti di vacanza. Per il resto dell'anno, la mia Italia è il paese in cui vivo e pago le tasse, il paese in cui lavoro, dove prendo rapidamente un espresso al bar perché altrimenti sarò in ritardo. Il paese dove dopo 23 anni tutto sta diventando normale, ma dove nulla sarà mai veramente normale.

Mi chiamo Ron Roelandt, vengo da Axel in Olanda ma vivo in Italia dal 1997. Sto fotografando seriamente da circa dieci anni. E vorrei farti vedere la mia Italia.

E sì, sono nato con la camicia.

Qualcosa sulle mie foto ...

Cerco spesso di trasformare lo spettatore in un testimone con le mie foto. Un testimone, molto più vicino del semplice spettatore, e più coinvolto. Lo faccio cercando il più possibile un punto di vista frontale. Di conseguenza, la scena sembra finire su un palco, come in un teatro. E tu, il pubblico altamente onorato, hai tutte le opportunità di registrare la scena in dettaglio senza perdere di vista il quadro generale.

Quello che trovo importante oltre alle foto è il modo in cui le mostri. Alle mostre (comprese quelle grandi) o ad esempio ai portafogli spesso manca la coerenza, facendo perdere alle foto gran parte della loro forza. È un peccato. Uno spettatore che può seguire qualcosa di una linea rossa nella rappresentazione mostrata, o una trama, godrà di più, sia dell'intera che delle singole "opere" mostrate. Ecco perché ho chiesto a Ellen di mantenere un ordine fisso nella mia mostra. Ogni foto ha un collegamento (più o meno chiaro) con la precedente. Può essere una panchina, musica, movimento, età o ali che in seguito simboleggiano un viaggio e così via.

Ti auguro buona visione. Ellen, grazie di ospitarmi per un mese nella tua bellissima Photophilia.

+++